Wydaje mi sie, ze dziecko ze zdjecia z getta to jej dziecko, ktore tam wlasnie zmarlo, dlatego na poczatku (w szpitalu) podarla zdjecie chlopca. Moze chciala o nim zapomniec, o pobycie w gettcie rowniez, bo przypominalo jej syna.

A może to owe getto też jak większosć rzeczy w tym filmie jest symbolem. Nie umiała zaakceptować swojego dziecka i zdjęcie ukazywało jego cierpienie, lub to jak w jej oczach go potraktowała., albo też jej cierpienie. To juz kwestia interpretacji.
nie zmieniając tematu, chciałem zapytać o tą kamienną głowę na końcu filmu. ( kamienną w dosłownym znaczeniu) też symbol cierpienia?

Nie, myślę, że to trochę naciągana interpretacja, zwłaszcza w przypadku Bergmana. Natomiast podobnie jak KonKreT_KozaQ sądzę, że to może być wyraz sytuacji dziecka, bo analogii między sytuacją syna Elisabeth i chłopca z getta można kilka znaleźć. Co do kamiennej twarzy - ciężko mi powiedzieć, bo film oglądałam mniej więcej pod koniec lutego, a takie rzeczy ulatują, ale następnym razem zwrócę uwagę:)

A ja myślę, że to o coś innego chodzi. Elisabeth poszukiwała szczerości, podczas gdy wszystko było tylko maską.
Tymczasem sytuacja ludzi ze zdjęcia - oko w oko ze śmiercią - nie zostawia miejsca na grę. Śmierć zawsze jest samotna. Nawet, gdy jednocześnie ginie wielu ludzi, śmierć jest niekolektywna. Nie ma możliwości, żeby odejść razem z towarzyszami. Nie ma więc miejsca na role i maski. Jest absolutna szczerość - tylko człowiek, który umiera i jego emocje - w końcu niewystudiowane.

"Więc to jest prawda" - być może to właśnie myśli Elisabeth, gdy patrzy w oczy ludziom ze zdjęcia.

Tak czy inaczej, śmierć nas czeka - dlatego właśnie nie do końca rozumiem bunt Elisabeth.
Wszystko, co ludzie stworzyli, służy zapomnieniu o śmierci i odwleczeniu śmierci.

Kultura i natura... Czymkolwiek by nie były, natura jest szczera, a kultura to "mistyfikacja". Natura to nagość, a natura to kostium. Natura jest prymitywna, brudna, okrutna, ale kulturowy kostium też uwiera, bo w środku jesteśmy źli. Wewnętrznie nie dorastamy do ról kochających matek, dobrych ojców itd. Nie jesteśmy dobrzy - i już. Zimni, bezwględni, obojętni, mali.