Bardzo wiele aktorek starało się o rolę siostry Ratched - wśród nich były m.in. Colleen Dewhurst, Geraldine Page, Anne Bancroft, Ellen Burstyn i Angela Lansbury.
Milos Forman bardzo chciał, by Burt Reynolds zagrał rolę McMurphy'ego.
Rolę McMurphy'ego, obok Marlona Brando i Jacka Nicholsona zaproponowano także Gene'owi Hackmanowi.
Milos Forman chciał, by siostrę Ratched zagrała Shelley Duvall.
Siostrę Ratched chciała zagrać Lily Tomlin, jednak zaangażowano ją wcześniej do filmu "Nashville".
Mel Lambert, który grał właściciela przystani był lokalnym biznesmenem, który miał spore kontakty z rdzenną ludnością zamieszkujacą okoliczne tereny. To on polecił do filmu Willa Sampsona.
James Caan brany był pod uwagę do roli McMurphy'ego.
Jane Fonda brana była pod uwagę do roli Ratched.
W początkowej fazie produkcji rolę McMurphy'ego miał zagrać Kirk Douglas, ale jego syn i równocześnie producent filmu Michael Douglas uznał, że Kirk jest za stary do tej roli.
Jeanne Moreau odrzuciła rolę siostry Ratched z przyczyn osobistych.
Bud Cort odrzucił rolę Billy'ego Bibbita.
Faye Dunaway oraz Audrey Hepburn odrzucił rolę siostry Ratched.
Gdy McMurphy (Jack Nicholson) dusi siostrę Ratched (Louise Fletcher) widać, że jego czapka leży na podłodze. Po chwili widzimy, że nie wiadomo jak... czapka z powrotem znalazła się na głowie McMurphy'ego.
W scenie w której McMurphy przeskakuje przez mur, można zauważyć różnice w ubraniu Nicholsona i jego kaskadera.
Akcja filmu ma miejsce w 1963 roku, tymczasem w scenie, w której główny bohater wjeżdża autobusem do miasta widać kilka modeli samochodów z 1970 roku.
Kiedy McMurphy (Jack Nicholson) tańczy z jednym z pacjentów, starając się przekonać go do głosowania za obejrzeniem meczu w telewizji, dobrze widać cień rzucany przez kamerę.
Harding (William Redfield) pije swoje lekarstwo trzymając kubek w prawej ręce. W następnym ujęciu trzyma go w lewej ręce.
Podczas jazdy autobusem grupa pacjentów mija znak drogowy "DUCK XING", który w 1963 roku nie istniał.
Przy celi z białymi kratami widać stojący mikrofon.
Kiedy lekarze przyprowadzają McMurphy'ego po pierwszej karze jeden z nich stawia torbę na podłodze. Po chwili torba znika.
Podczas meczu koszykówki poza boiskiem widać sprzęt ekipy filmowej.
W scenie, w której McMurphy dowiaduje się o dobrowolnym pobycie pacjentów w ośrodku, napisy na tablicy siostry Ratched zmieniają się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy Cheswick przelewa napój z butelki do słoika substancja nie ma koloru. Po chwili jest już czerwona.
McMurphy kradnie autobus a na parkingu obok widać Forda Pinto, który nie istniał w 1963 roku, podobnie jak również widoczne Plymouth Duster oraz Chevrolet Nova.
Kiedy McMurphy ogłasza rozpoczęcie meczu baseballa jego odbicie w wyłączonym telewizorze pokazuje go w innej pozycji.
Widoczna w filmie gra "Monopoly" ma plastikowe figurki symbolizujące domy i hotele, mimo że w 1963 roku, gdy rozgrywa się jego akcja, były wciąż wykonane z drewna.
Po głosowaniu w sprawie zmiany godziny włączenia telewizora, McMurphy mówi siostrze Ratched, że wynik głosowania to 10:9, mimo że wcześniej powiedział, że wynosił on 10:8.
W scenie, w której pacjenci szpitala wybierają się na ryby, pogoda zmienia się w zależności od tego, którą postać pokazuje kamera. W niektórych ujęciach widać na morzu fale, innym razem woda jest nieruchoma.
W scenie gry w karty, tuż przed rozmową na temat muzyki, włosy McMurphy'ego zmieniają się z rozmierzwionych po uczesane pomiędzy ujęciami.
Kiedy kamera pokazuje pierwszoosobową perspektywę McMurphy'ego zaglądającego do pokoju pielęgniarek, na szybie widać odbicie członka ekipy filmowej.
Pod koniec przyjęcia na plecach tańczącej Rose widać mikrofon.
Podczas rozmowy z McMurphym, gdy Randle zwraca uwagę na zdjęcie ze złowioną przez lekarza rybą, doktor Spivey w następujących po sobie ujęciach najpierw trzyma w rękach teczkę, obraca w palcach ołówek, a na końcu ponownie trzyma teczkę.
Ledwo widoczny zarost McMurphy'ego zmienia się w jednej ze scen najpierw na gładko ogoloną twarz, a później na kilkudniową brodę.
Podczas wycieczki na ryby McMurphy wychodzi z kajuty i widzi Candy, która ubrana jedynie w spodenki trzyma przed sobą koszulkę. Po dwóch sekundach widać ją ponownie i tym razem jest w nią ubrana, mimo że nie mogłaby jej założyć tak szybko.
Gdy siostra Ratched prosi o swój czepek, sięga po niego lewą ręką. W następnym ujęciu następuje zbliżenie i widać, jak chwyta go prawą dłonią.
Kiedy Billy zostaje przyłapany w łóżku z Candy, wybiega z pokoju kompletnie nagi, podciągając w międzyczasie spodnie. Podłoga jest śliska, więc przewraca się i upada na prawe biodro. Zanim jednak wstaje, w jego okolicy widać zaczerwienioną skórę, powstałą na wskutek poprzednich ujęć.
Pod koniec filmu kilkukrotnie zasugerowane jest, że akcja rozgrywa się zimą. Mimo to, gdy kamera pokazuje ujęcia na zewnątrz, widać liście i ptaki na drzewach, co nie byłoby możliwe podczas zimy w Oregonie.
Po przyjęciu bożonarodzeniowym, gdy Randall czeka przy otwartym oknie, aż Candy skończy uwodzić Billy'ego, na zewnątrz słychać świerszcze. Nie cykałyby jednak w trakcie mokrej, chłodnej zimy w Oregonie.
McMurphy wybiera tylko sześć cyfr w telefonie, gdy dzwoni do swojej dziewczyny. Numery telefoniczne w USA mają zazwyczaj dziesięć cyfr.
Zdjęcia do filmu nakręcono w Salem, Depoe Bay (Oregon, USA) i Fort Bragg (Kalifornia, USA).
Prawa do ekranizacji filmu Kirk Douglas nabył w 1963 roku. Przekazał je swojemu synowi Michaelowi, jednak zastrzegł sobie pewne prawa przy realizacji filmu. Żadna wytwórnia nie chciała filmu zrealizować, gdyż Kirk Douglas chciał grać główną rolę. Podczas jednego z festiwali w Pradze spotkał on Milosa Formana i obiecał mu wysłać powieść Kesey'a, która nigdy do adresata nie dotarła, prawdopodobnie wskutek ówczesnej cenzury komunistów. Ken Kesey napisał więc scenariusz, który jednak został przez Formana odrzucony. Powodem była 1-osobowa narracja Wodza.
Zdjęcia do filmu kręcono od 6 stycznia do marca 1975 roku.
Wielu spośród statystów było prawdziwymi pacjentami zakładu psychiatrycznego.